Helping Filipino Children Understand the Scriptures.  
     
MAINPAGE
  HOME   EVENTS   CONTACT US   OUR BELIEFS   ICP KENYA   ICP ROMANIA   ICP THAILAND


 

 

Ang mga Bata at ang Kanilang Kaligtasan

Nilikha ni Dr. Bill Johnson

Isinalin ni Jeremiah Abay

 

Panimula

 

Maraming mga magulang, kahit mismong mga matatapat na Kristiyano, ay natataranta pa rin kapag nahaharap sa mga katanungan ng isang bata tungkol sa kaligtasan. Ang ilang mga pastor ay mukhang naniniwala na ang mga bata, kahit na ligtas sa biyaya ng Diyos, ay walang espirituwal na kakayahang makipag-ugnayan sa Diyos. Naniniwala ang iba na ang bata bago umabot sa "edad ng pananagutan" ay parang magkatulad ng estado ni Adam bago ito mahulog sa kasalanan. Sinasabi rin ng iba na ang isang bata ay maaaring manalangin, ngunit hindi didinggin ng Dios ang panalanging iyon maliban kung ito ay isang panalangin na humihingi para sa kaligtasan.

Ang artikulong ito ay inilaan upang magbigay ng impormasyon tungkol sa mga bata at kaligtasan at nag-aalok ng mga mungkahi para sa mga magulang, mga pastor at mga guro ng Sunday School na nakikipag-ugnayan sa mga bata.

 

BAGO ANG PANAHON NG PANANAGUTAN:

Ano ang mahalagang gawin?

 

Ito'y karaniwang pinaniniwalaan na may isang panahon sa buhay na kung saan hindi paratangan ng Diyos ang isang tao na managot para sa kanyang kasalanan. Sa likod nito tila may iba't ibang uri ng mga opinyon. Ang mga bata ay dapat tinuturuan ng Biblia sa tahanan at sa iglesia. Ang mga bata ay maaaring matuto ng maraming bagay tungkol sa Dios.

Ang ating mga kabataan ngayon ay namulat na sa mga panteorya na ideya sa maagang edad. Bagaman maraming mga bata ang gumawa ng propesyon ng kaligtasan at nagpabautismo sa kanilang maagang edad, karamihan sa kanila paglipas ng kamusmusan ang napapaisip at nagsasabi na ang kanilang totoong karanasan ng kaligtasan ay nagaganap nang sila'y nasa tamang edad o katandaan sa buhay. Ito ay naghahatid ng mga katanungan para sa mga naglilingkod sa mga kabataan.

 

MAS MARAMING KATANUNGAN KAYSA KASAGUTAN

 

Mayroong maraming mga katanungan tungkol sa espirituwal na katayuan ng mga napakabata kaysa mga kasagutan. Ang isang bata ba'y may kakayahang makipag-ugnayan sa Dios? Ano ang mangyayari kapag ang isang bata ay manalangin? Maaari ba na ang isang batang wala pa sa edad ng pananagutan ay makakapagluwalhati sa Dios, kahit hindi siya miyembro ng iglesia? Kaya ba ng isang bata matutunan ang tungkol sa anumang espirituwal na bagay? Kung ganun, ano lang ba talaga ang maaaring matutunan ng isang bata tungkol sa Dios?

Ang lahat na ito ay mga mahalagang katanungan sa totoong nagmamalasakit na magulang, pastor at guro ng Sunday School. Kung ang isang bata ay maaaring lumago sa "kaalaman" lamang, ang pagkakaroon ng pagsasaulo ng Kasulatan at pangalan ng mga tao at lugar na nasa Biblia ay ang mga pinaka-mahalagang mga bagay na kasama sa pagtuturo ng mga bata. Kung ang mga bata ay may espirituwal na buhay sila ay maaaring matuto sa mga espirituwal na paksa tulad ng pagibig, kagandahang loob, pagtitiis at iba pang mga bagay na nauukol nito.

 

Ang mga “ligtas” na bata ay may “inosenteng” buhay

 

Sa kanyang Word Pictures sa Bagong Tipan, si Dr. A.T. Robertson ay nagsasabi na ang pahayag ni Pablo na, " At nang isang panahon ako'y nabubuhay na walang kautusan. . .," ay "tila, ang nawalang paraiso ng kamusmusan ng mga tao bago nagising sa konsensiya at dumating sa moral na responsibilidad...." tinawag ni Robertson ito na isang "inosenteng buhay” (seeming life). Ang ideya ay bago pa man sa paggising ng kanyang konsensiya, may panahon sa buhay ni Pablo na naranasan niya na parang meron siyang ganap na pakikipag-ugnayan sa Diyos. Ang kanyang likas na kasalanan ay naroon, marahil ito'y hindi pinansin ng Diyos dahil sa Kanyang biyaya at dahil sa kamangmangan ni Pablo tungkol sa kautusan. Nang umabot na si Pablo sa panahon kung saan siya ay maaaring makaunawa sa kanyang responsibilidad base sa Kautusan ng Diyos, nabuhay ang kasalanan at siya'y namatay o nahiwalay mula sa Diyos.

Ang panahon sa unang bahagi ng pagkabata bago lumago ang isang tao patungo sa panahon ng pag-unawa ng kanyang responsibilidad ayon sa Kautusan ng Diyos, ang panahon ng "inosenteng buhay",(seeming life) ay tinukoy ng karamihang Missionary Baptists bilang "ligtas" na panahon (safe life).

 

 

Hayaang magsilapit sa Akin ang mga bata

 

"Pabayaan ninyo ang maliliit na bata, at huwag ninyo silang pagbawalan ...," sabi ni Jesus," para sa mga ganito ang kaharian ng langit. "Iyon ay upang sabihin," Hayaan ang mga bata na magsilapit sa Akin." Kaya, alam natin na mahal ni Cristo at kinikilala ang mga bata.

 Totoong tao ang mga bata, maliit man sila pero sila'y mga tao rin. Kung sila'y mga totoong tao at kinikilala sila ni Jesus, dapat ganun din tayo. Kung si Jesus ay Diyos at kung sinuway Niya ang kanyang mga alagad dahil sa tangkang pagpigil sa mga bata na makalapit sa Kanya, ibig sabihin nais ng Diyos na magsilapit ang mga bata sa Kanya. Kung nais ng Diyos na magsilapit sila sa Kanya, ito'y nangangahulugan na may mga paraan na kung saan Siya ay maluwalhati sa kanilang paglapit. Nakikipag-ugnayan ang Diyos sa mga bata. Maaaring matutunan ng mga bata ang mga espirituwal na bagay. Kaya, ilapit sila kay Jesus!

 

Ang pagiging ehemplo ng mga magulang

 

Ang mga bata ay natututo mula sa mga karanasan. Ang mga karanasang nakamit sa pamamagitan ng pakikitungo sa mga magulang ay makabuluhan sa buhay ng bawat bata. Ang unang karanasan ng pagmamahal ay ang pagmamahal ng mga magulang. Ang paggalang, pagmamalasakit, katapatan, at marami pang ibang mga katangian ay unang natutunan mula sa mga magulang.

 Agad matutunan at makilala ng mga bata sa pagkakaiba ng katapatan at pagkukunwari. Mahalaga para sa mga magulang na maging Kristiyano sa lahat ng oras. Ang magulang na regular na dumadalo sa iglesia ngunit hindi isinasabuhay ang mga alituntunin ng Kristiyanismo ay magiging isang negatibong impluwensya sa mga anak pagdating ng araw.

 Mahalaga para sa mga bata na tinuturuan sila ng mga magulang. Dapat babasahin ng mga magulang ang Biblia sa kanilang mga anak. Mayroong maraming mga pambatang aklat na magagamit para sa mga bata. Makatutulong din ang mga magulang sa kanilang mga anak sa pagsasaulo ng mga bersikulo. Ang pagiging ehemplo ng mga magulang ay makatutulong sa paghanda ng isang bata upang sa mga panahon na siya ay nahaharap sa isang pagpipilian sa pagitan ni Kristo bilang Tagapagligtas at ang mundo, alam niya kung anong klaseng pamumuhay ang pipiliin.

 

Kailangang tama ang mga matutunan

 

Mahirap gawin ang pagsisisi. Hindi madaling pahintuin ang isang tren kapag ito'y tumatakbo na. Tulad lamang ng mga karaniwang gumagalaw na mga bagay ay madalas lumalakbay sa isang diretsong direksyon, anumang pagbabago sa direksyon ay sadyang mahirap lalo na kung babaguhin ang kaisipan ng tao kapag ang isang kamalian ay nakatanim na doon.

Kapag nagtuturo tungkol sa pag-ibig ng Diyos, poot at kahatulan, mahalagang magpakita nang higit pa sa isang aspeto. Kung ang bata ay natututo lamang ng pagmamahal, maging mahirap sa kanya na unawain bakit nagutos ang Diyos para gibain ang mga Cananeo.

Isa sa mga pinakamahusay na paraan para sa mga magulang o guro na maturuan ang mga napakabata tungkol sa Dios ay ang pagpapakita ng Kristiyanong pag-uugali.

 

Dapat magkaroon ng pananampalataya sa Diyos ang mga magulang

 

Pumarito si Jesus upang tawagin ang mga makasalanan sa pagsisisi. Nangako Siyang palalapitin ang lahat ng tao sa Kanya at wala kahit isa ang hindi papansinin. Mahirap unawain kung paano gumagana ang biyaya ng Diyos, ngunit ito ay tunay na kumikilos.

Dapat maging mapagbigay ang mga magulang ng oras para makausap ng pastor ang kanilang mga anak. Maraming beses na ito nangyari na minamadali ng mga magulang ang paguusap ng kanilang anak at ng pastor. Ang mga nababalisang magulang ay nagmamadali na tanggapin ng kanyang bata ang lahat ng mga sinasabi ng pastor. Ngunit hinihikayat ang isang pastor na makipag-usap nang masinsinan sa mga bata. Maraming beses naiintindihan ng bata ang nababalisang saloobin ng kanyang magulang, gustong itaas ang sarili, at sasabihing ano man ang alam niya ay iyon ang tama. Mali ang maging resulta nito. May iba na hindi naman pipansinin ang mga bata. "Dapat mayroon ka munang isang tunay na emosyonal na karanasan!" sabi nila. Ang mga magulang, lider ng kabataan at kung minsan ang pastor ay hindi na isaalang-alang nang maayos ang mga iba't ibang emosyonal na pagkatao ng isang indibidwal. May mga batang naligtas ngunit hindi binigyang pansin. Maging maayos ang lahat kung lagi nating tatandaan na hindi natin kayang hatulan nang sapat at ipahayag na ang isang tao ay "ligtas na." Dapat nasa sapat na edad na ang bata upang maunawaan kung paano maligtas. Ngunit tayo ay dapat maging abala sa pagtuturo ng katotohanan at umaasa sa Espiritu ng Diyos na kikilos sa bawat puso ng bata upang bigyan sila ng kasiguruhan ng kaligtasan.

Dapat magkaroon ng tiwala sa Diyos ang mga magulang. Hindi dapat minamadali ang Espiritu. Bigyan ng sapat na panahon ang bata. Panatilihin ng Diyos na siya'y ligtas hanggang sa pagkakataong darating ang kaligtasan.

 

ANG EDAD O PANAHON NG PANANAGUTAN:

Ano ito?

 

Ang mga Kristiyano, lalo na ang mga Baptists, sa nakalipas na mga taon ito'y kadalasang naging usapin, ang "edad ng pananagutan." Ito ay isang nakalilito at nakakaintrigang tanong sa karamihan. Ito ay nagdulot ng maraming oras ng pagdidiskusyon.

Ang katagang edad ng pananagutan ay nangangahulugan ng " iyong panahon kapag ang isang nilalang ay dumating sa kaisipan na siya'y nangangailangan ng Cristo bilang Tagapagligtas." Ang bawat bata ay protektado ng biyaya ng Diyos mula sa paglilihi hanggang maabot ang puntong ito sa buhay.

Walang tiyak na edad ang maaaring itakda para sa panahong ito. Pagtuturo, karanasan, kapanahunan, mentalidad at pakikinig sa ebanghelyo ang tumutulong upang matukoy ang panahon kung saan ang isang nilalang ay magiging responsable sa Diyos para sa kanyang kasalanan at likas na kasalanan. Ito ay dapat mabigyan ng kaliwanagan na imposible para sa isang tao ang maligtas hanggat hindi niya alam na siya'y nawawala. Pumarito ang Diyos sa sanlibutan upang iligtas ang mga makasalanan.

Sa ikadalawampung siglo, ang pagbabahagi ng Ebanghelyo sa madla, sa mga bata at mga katulad na programa ay nagdadagdag sa presyon ng mga bata na maligtas. Ang mga programang ito ay may maraming mga magagandang puntos at layunin. Ang pagbahagi ng Ebanghelyo (pangangaral at pagtuturo ng mensahe ng kaligtasan) ay mahalaga. Gayunman, hindi dapat magkaroon ng impresyon ang bata na sa simpleng pagtitiwala ang siyang lahat na kailangan para sa kaligtasan. Ang matibay na paniniwala na sila ay makasalanan- ay dapat mabigyang pagpapahalaga kaysa patitiwala.

Maraming mga bata na gumawa ng propesyon ng pananampalataya ngunit kinabukasa'y magsasabing siya'y hindi pa pala ligtas. Ang mga propesyon ng pananampalataya ay ginawa sa panahon ng isang "edad ng pagkatakot" hindi sa edad ng pananagutan.

Natatakot ang mga bata sa mga madidilim na lugar. Sila ay natatakot na mag-isa. Mauunawaan nila ang mga mensahe tungkol sa impiyerno at hindi nila gustong pumunta doon. Gayunman, ang pagiging takot sa impiyerno ay hindi nangangahulugang nasa "punto ng pananagutan" ang isang bata. Ang isang bata ay hindi mananagot hangga't malalaman niya paano siya naging makasalanan at bakit kailangan niya ang kaligtasan.

 

May iilang mga kadahilanan bakit gumagawa ng propesyon ng pananampalataya ang mga bata kahit sila ay wala pa sa panahon ng pananagutan para sa kanilang mga kasalanan.

 (1) Pagkabalisa ng magulang. Ang mga magulang ay maayos na naglalayon at nagnanais na masigurado na kapag ang kanilang mga anak ay aabot na sa panahon ng pananagutan pinipilit nila na tanggapin ng bata ang Panginoon bilang kanilang sariling Tagapagligtas.

May mga panahon na ang mga magulang ay nagkakamali at akala nila na ang "edad ng pagkatakot" ay ang panahon ng pananagutan. Ang resulta, hinihikayat nila na paniwalaan ng kanilang mga anak na ito'y tamang panahon upang umaksyon at tanggapin ang Panginoon.

(2) Dahil sa ibang bata. Ang mga bata na gumawa ng propesyon ng pananampalataya madalas nagbabahagi sa iba pang mga bata na hindi pa nakagawa nito. Kapag ang isang kaibigan ay naglalagak ng kanyang buhay sa Panginoon, maaaring kopyahin ito ng bata. Kailangan pangalagaan nang maayos at isama sa dalangin ang mga kabataan.

(3) Pagka-akit sa mga seremonya ng iglesia. Ang mabautismuhan at makasali sa Banal na Hapunan ay maaaring isa sa umaakit ng mga kabataan na magdesisyon na tanggapin ang kaligtasan. Dahil ang mga seremonyang ito ay nakikita at nakalakihan nila, nararamdaman nila na handa na silang gawin ang mga ito kahit hindi matibay ang kanilang paniniwala na sila'y isang makasalanan.

(4) Pagnanais para tanggapin. Maraming mga bata ang may pakiramdam na ang mga pagkakataon para magkaroon ng espesyal na pabor ay makakamtan sa pamamagitan ng paggawa ng isang propesyon ng pananampalataya. Ang isang pakiramdam tulad nito ay maaaring mapagkamalang isang matibay na paniniwala.

(5) Paniniwala na ito'y tamang gawin. Maraming mga bata ang lumaki sa maayos na tahanan at simbahan ang naniniwala na ang paggawa ng isang maagang propesyon ng pananampalataya ay ang tamang bagay na gawin. Ito ay tama kung ang bata ay ganap niyang nauunawaan na siya ay isang makasalanan. Kung siya ay hindi pa nakakaintindi na siya ay isang makasalanan, ito ay isang kamalian.

Ang magtiwala sa Tagapagligtas ay isang gawain ng "puso." Ang "kaalaman sa utak" ay hindi sapat. Hindi natin alam kung kailan magaganap ang panahon ng pananagutan sa buhay ng isang bata, kaya dapat turuan sila ng kanilang mga magulang at guro upang alam nila kung ano ang gagawin at paano tumugon kapag dumating na ang panahong iyon.

 

PARA SA KALIGTASAN NG BATA:

Ano ang kinakailangan?

 

Upang masagot ang katanungan kung ano ang kinakailangang gawin para sa kaligtasan ng isang bata, dapat matukoy muna kung hanggang saan maaaring maunawaan ng isang bata ang mga espirituwal na bagay. Kapag nagampanan na ito, dapat matukoy din natin kung ano ang kinakailangan gawin para sa kaligtasan ng lahat.

 

Tanging Isang Daan

 

Una, ating patatagin nang may kasiguruhan na may iisang paraan lang para sa kaligtasan. Maliligtas ang mga bata ngayon sa pamamagitan ng magkaparehong paraan ng kaligtasan noong mga araw ng Lumang Tipan. Maliligtas ang mga matatanda ngayon sa parehong paraan na sila ay naligtas sa mga araw ng Lumang Tipan. Mga bata at matatanda ay maliligtas sa parehong paraan. Dinisenyo ng Diyos at naisakatuparan ang Kanyang plano ng kaligtasan para sa kapakanan ng sangkatauhan. Ang kaligtasan ng isang indibidwal ay nakasalalay sa desisyon ng isang indibidwal. Ang paraan upang maligtas ay ang gumawa ng kusang pagdesisyon na tumalikod mula sa mga pagkakasala ng tao tungo sa katuwiran ni Cristo. Titingnan natin ito nang masinsinan sa susunod na kabanata.

 

Maaari bang maintindihan ng bata ang mga espiritwal na bagay?

 

Mula sa kapanganakan, ang mga bata ay lumalago sa espirituwal, utak at pisikal. Ayon sa Taga Roma 7:9, ang isang bata ay mayroong "inosenteng" buhay bago niya marating ang panahon ng pananagutan. Siya ay ipinanganak na may espiritu na siyang paraan upang makipag-ugnayan sa Diyos ang bata, kung wala, ay hindi maliligtas ng Diyos ang bata sa mga panahon ng kanyang paglago tungo sa edad ng pananagutan.

Ang isang lumalaking bata ay maaaring tumugon sa maraming insentibong espirituwal. Siya ay unang tutugon sa pagmamahal ng kanyang ina. Kung ang Diyos ay pag-ibig, at ang pag-ibig ay Diyos, kaya ang pagtugon sa pagmamahal ay isang pagtugon sa Diyos. Ngunit mauunawaan ba ng bata nang sapat ang tungkol sa Diyos upang maligtas? Hindi, siya ay hindi nakakaintindi nang sapat na siya'y hindi pa ligtas.

Dahil hindi pa siya maaaring makaintindi nang sapat tungkol sa mga espirituwal na bagay at tanggapin ang daan ng kaligtasan, ang pagsasaulo ng mga salita at talata mula sa Biblia ay napakahalaga. At dahil maaaring tutugon ang isang bata sa ilang mga espirituwal na bagay, dapat sisikapin natin na maturuan ang mga bata nang higit pa sa pagsasaulo ng mga bersikulo.

Habang ang bata ay lumalago sa espirituwal at kaisipan, siya ay magkakaroon ng sapat na impormasyon tungkol sa kaligtasan upang maligtas pagdating ng tamang panahon.

 

Ano ang kinakailangan para sa kaligtasan ng isang tao?

 

Ang kontribusyon ng tao sa kaligtasan ay binubuo ng pagsisisi at pananampalataya. Ang pagsisisi at pananampalataya ay dapat maisadiwa mula sa ulo, puso at mga kamay. Dapat ang tao ay may "kaalaman," dapat maniniwala siya sa kanyang puso, at ipapakita ang kaligtasan sa kanyang buhay.

Ngunit ano ba ang dapat alamin ng isang tao? At ano ang dapat niyang paniwalaan? At anong klaseng puso ang kailangan para sa pananalig? At ano ang ibig sabihin ng pagsisisi?

 

Simulan natin sa ating huling katanungan at ito'y tungkol sa pagsisisi. Ang pagsisisi ay nangangahulugan ng "pagbabalik-loob at lumakad sa tamang daan." Kapag ang isang tao ay ligtas na (isang tao na namumuhay sa kasalanan ng maraming taon), ang kanyang buhay ay dapat magkaroon ng isang natatangi at panatag na pagbabalik-loob sa Dios. Bagaman ang isang bata ay may taglay na likas na magkasala at magrebelde, ang kanyang maagang buhay ay maaaring nakatuon pa kay Kristo. Kung ang batang ito ay naligtas pagkatapos marating ang edad ng pananagutan, siya'y dapat makaramdam ng kalungkutan sa kanyang likas na kasalanan, subalit ang aktwal na pagbabalik-loob ng kanyang buhay ay maaaring hindi masyadong mahirap. Kung saan nanagana ang kasalanan, ay nanaganang lubha ang biyaya.

 

Sa tanong na kung ano ang dapat paniniwalaan, kailangan lamang na saliksikin ang Kasulatan. Ang pag-aaral sa Gawa 2: 14-36; 3:12-26; 4:8-12; 5:30-32 at 10:36-43 naghahayag ng limang mahalagang katotohanan tungkol sa mensahe ng ebanghelyo. Inilahad ang limang bagay na ito sa libro ni William L. Hendricks, Ang Teolohiya para sa mga Bata (A Theology for Children), ayon sa sumusunod: "(1) Si Jesus ay nagmula sa Diyos, ang Diyos ng Israel na lumikha ng langit at lupa. (2) Pinatay si Cristo ng mga tao. Ang ideya ay pinaigting pa upang maipakita na ang lahat ng sangkatauhan bilang makasalanan ay responsable para sa kamatayan ni Cristo. (3) Subalit, ang kamatayan ni Cristo ay nakaayon sa plano ng Diyos. Ginampanan ng Diyos mismo sa pamamagitan ng kamatayan ni Kristo upang dalhin ang tao sa Kanya. (4) Si Cristo ay muling binuhay. Ang Diyos na nasa katawan ni Kristo ay pinagtagumpayan kahit ang pinakamasamang kaaway ng tao, ang kamatayan. (5) Ang Diyos sa pamamagitan ni Kristo ay nagpadala ng Espiritu Santo upang maging saksi kung ano ang ginawa ni Cristo para sa tao."

Si Pablo, sa Mga Taga Roma 10:9, anya, na dapat maniwala sa kanyang puso na binuhay muli ng Diyos si Jesus mula sa patay. Kung ang lahat ng mga Kasulatan ay ipagsama ng maayos , ang mga mahalagang bagay kasama sa kontribusyon ng tao para sa kanyang sariling kaligtasan ay mahahanap. Dapat may kaalaman ang tao, maniniwala sa kanyang puso at ipahayag sa kanyang bibig. Dapat alam niya, magtiwala at gagawin ang lahat ng mga bagay na ito.

 

Hindi maaaring maniwala ang isang tao mula sa literal puso na nagbobomba ng dugo sa katawan. Ang puso na kung saan ay minsan ding tinawag na pinaka-utak ng lahat. Ito ay isang bahagi ng tao na kung saan ang espirituwal, mental at emosyonal na mga desisyon ay nagagawa. Mas makatotohanan kung ating ilarawan ito bilang utak kaysa yung literal na puso na nagbobomba ng dugo. Ang utak ay sinabi na sentro ng kontrol ng isang tao. Dito sa sentro ng kontrol na ito isinusuko ng isang tao ang kanyang walang hanggang tadhana sa mga kamay ni Jesus. Ang pagsuko na ito ay nangangailangan ng "kaalaman sa ulo" at mga resulta sa panlabas na pagpapakita ng "pagtatapat bilang Hari at Panginoon si Cristo sa kanyang buhay.

 

Ang Kaligtasan ay bunga ng Paghaharap

 

Bukod sa pakikinig at pagunawa na dapat gawin ng isang tao, dapat din magsisi para sa mga kasalanan at likas na kasalanan, at dapat siya ay may pananampalataya. Ang mga bagay na ito ay nangangailangan ng isang paghaharap. Dapat alam niya at naiintindihan nang sapat ang tungkol sa Diyos at tungkol sa kanyang likas na kasalanan upang makita ang kasamaan ng kasalanan. Ang paghaharap na ito ay dapat magdulot ng isang matinong desisyon. Ang pagpili ay isang positibo. Dapat pipiliin niya na aasa kay Cristo o, ang tanggihan si Kristo at patuloy na umaasa sa kanyang sarili.

 

Hanggang maaaring maunawaan na ng isang bata, magtiwala at tumanggap ng mga bagay na nakalista bilang bahagi sa mensahe ng ebanghelyo, hindi niya mararanasan ang paghaharap ni makakagawa ng desisyon na kailangan sa kaligtasan. Hanggang siya ay magka edad na at maaaring magdesisyon pagkatapos ng paghaharap, siya ay iniingatan sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos. Hindi pa siya umabot sa panahon ng pananagutan.

Ang mga magulang, mga pastor at mga guro ng mga bata ay dapat magkaroon ng pananalig na alam ng Diyos ang Kanyang ginagawa. Mahal Niya ang mga bata. Siya ay naglaan ng probisyon para sa kaligtasan ng lahat. Ang Espiritu ang humihipo sa tamang panahon. Maging maingat tayo na huwag pilitin ang mga bata kung wala pa sa tamang panahon, o hindi pa tapat sa deklarasyon ng pananampalataya.

 

Pagbabantay Laban sa pagiging Legalismo

 

Hindi natin dapat patawan ng eksaktong regulasyon ang mga bata kung sila'y nagtatanong patungkol sa kaligtasan. Sa nakalipas na panahon, itinuturo sa mga bata na sa edad na labing dalawang taon pa maaaring maligtas. Ngayon ito ay itinuturing bilang isang maling prinsipyo. Ang ilan ay naniniwala na ang kanilang pagbabalik-loob nung panahon ng pagkabata ay hindi tunay maliban kung mayroong tiyak na aspeto sa emosyonal na matandaan. Ang iba ay naniniwala na magtiwala lang sa Salita ng Diyos, hindi sa memorya o emosyon.

Hindi maaaring bautismuhan ang isang tao bago siya ipinanganak na muli. Hindi tayo naniniwala sa pagbautismo ng mga musmos na bata. Subalit, may iilan na nagbabautismo ng mga musmos na bata. Mahirap sundin ang legalismo habang sinisigurado natin na ang mga bata ay hindi mabautismuhan bago ang kaligtasan, kaya dapat sisikapin natin na magawa ang tama.

 

Wakas

 

Ito ay maaaring makatulong para sa isang magulang na gamitin ang mga simpleng ilustrasyon upang matulungan ang mga bata na maiintindihan ang mga konseptong espirituwal. Ang isang magulang ay maaaring ipaliwanag na ang pananampalataya ay tulad ng pinatayo ka ng iyong ama sa mesa at sinasabi sa iyo na tumalon. Bago ka tumalon iniisip mo kung ano ang mangyayari kung hindi ka niya saluhin. Pero alam mo na ang iyong ama ay malakas at tunay na nagmamalasakit para sa iyo. Hindi ka niya hahayaang bumagsak. Ngayon, nang tumalon ka na, nasa pangangalaga ka na ng iyong ama. Kung siya ay magkamali, ikaw ay mapapahamak. Naniniwala ka ba na bibiguin ka ng iyong ama? Ngayon, naniniwala ka ba na si Jesus ay kaya kang saluhin at mapangalagaan mula sa impiyerno? Ang pagtalon ay ang simpleng paghiling sa Diyos na iligtas ka.

 Anong pagpapala iyon para sa mga magulang na nangunguna para sa kaligtasan ng kanilang mga anak. Dinisenyo ng Diyos na ang mga espirituwal na pagsasanay ng mga bata ay isang responsibilidad ng magulang.

1. Naniniwala kami na ang pagmamahalan sa isa’t-isa gaya ng pagmamahal ni Jesus sa mga mananampalataya ay nagpapakita ng aming pagiging alagad, nagpapatunay ng aming pag-ibig sa Diyos at sumasagisag sa aming kapangyarihan bilang mga iglesia ng Bagong Tipan. Kaya ang pag-ibig ang siyang pinaka-dakilang utos ng Panginoong Jesu-Cristo (Mateo 22:35-40; Juan 13:34,35; Juan 15:12; I Juan 4:7-21; I Juan 5:1-3; Apocalipsis 2:4,5).

 



Internatinal Christian Publishers Philippines Copyright 2010. All Rights Reserved.